Een spanningsregelaar is een chip of module die de spanning regelt om een constant niveau te behouden. De basisfunctie van een spanningsregelaar is om de output te vergelijken met een referentiespanning en de output aan te passen aan de referentiespanning. De output spanning kan een vaste of variabele waarde zijn, afhankelijk van de driver.
Er zijn twee typen spanningsregelaars: lineaire spanningsregelaars en schakelende spanningsregelaars.
Beide soorten spanningsregelaars hebben een feedbacklus die de output detecteert en vergelijkt met de referentiespanning.
Het is belangrijk om een spanningsregelaar te kiezen die geschikt is voor je specifieke toepassing en om de specificaties van de fabrikant zorgvuldig door te nemen om er zeker van te zijn dat deze zal werken zoals verwacht onder de specifieke omstandigheden van je schakeling.
Er zijn een paar dingen waar je op moet letten bij het gebruik van spanningsregelaars, waaronder:
Een spanningsregelaar met een lage spanningsval (LDO) is een soort spanningsregelaar die een stabiele output kan leveren met een relatief klein spanningsverschil (d.w.z. "spanningsval") tussen de ingang en de output . Dit maakt ze bijzonder nuttig in toepassingen waarbij de ingangsspanning dicht bij de gewenste output ligt.
LDO's zijn typisch lineaire regelaars, wat betekent dat ze werken door de stroom aan te passen die door een doorlaattransistor vloeit om de output te regelen. Omdat de doorlaattransistor in zijn lineaire gebied werkt, is de output recht evenredig met de ingangsspanning. Het spanningsverschil tussen de ingang en output is het resultaat van de spanningsval over de doorlaattransistor en eventuele andere interne verliezen in de regelaar.
LDO's hebben typisch een uitvalspanning tussen ongeveer 100mV en 2V, daarom worden ze beschouwd als lage uitval, hierdoor kunnen ze een stabiele output leveren, zelfs wanneer de ingangsspanning slechts iets hoger is dan de gewenste output .